poniedziałek, 30 czerwca 2025

Dziecko w podróży (otwartość na inne kultury i rówieśników) - z perspektywy mamy dorosłej córki - część 1

 

Kiedy mówimy o podróżach z dzieckiem, najczęściej skupiamy się na organizacji, bezpieczeństwie i atrakcjach dla najmłodszych. Tymczasem jedna z największych wartości, jakie dają wspólne wyprawy, to kontakt z innymi ludźmi – a zwłaszcza z dziećmi z różnych kultur, języków i środowisk. To właśnie te spotkania, często krótkie, spontaniczne i niewerbalne, mają ogromny wpływ na rozwój społeczny i emocjonalny małego człowieka.

Nie trzeba znać tego samego języka, by zbudować więź na piasku, placu zabaw czy w hotelowym basenie. Dzieci mają niezwykłą zdolność do komunikacji pozawerbalnej – uśmiech, gesty, zabawa, bieganie. Wystarczy kilka minut, by zaczęły się razem bawić, dzielić zabawkami czy wymyślać własne gry. Dla rodzica to magiczny moment – obserwowanie, jak bariera językowa przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie. Dziecko, które spotyka rówieśników z innych krajów, od najmłodszych lat uczy się, że różnice są czymś normalnym. Inny kolor skóry, inny język, inna zabawa – to nie powód do zdziwienia, tylko do ciekawości. Takie doświadczenia kształtują postawę otwartości, empatii i poszanowania dla innych ludzi. W świecie, który coraz bardziej się globalizuje, to jedna z najważniejszych kompetencji przyszłości.

Wielu dorosłych poznaje inne kultury dopiero na etapie szkoły czy podróży służbowych. Tymczasem dzieci, które od małego spotykają „innych”, po prostu traktują różnorodność jako część swojego świata. Nie ma w tym nic wyjątkowego – po prostu są dzieci, które noszą turbany, inne jedzą pałeczkami, a jeszcze inne tańczą inaczej niż w przedszkolu w Polsce. I to jest piękne. Kontakty z rówieśnikami w podróży uczą nie tylko otwartości, ale i elastyczności, cierpliwości, umiejętności współpracy. Czasem trzeba poczekać na swoją kolej, czasem zrezygnować z zabawki, a czasem zaryzykować i poprosić o wspólną zabawę. Dla małego dziecka to ważny trening umiejętności społecznych, który odbywa się w najbardziej naturalny sposób – przez zabawę.


Choć dzieci szybko dorastają, wiele z nich doskonale pamięta swoich „zagranicznych przyjaciół z wakacji”. Często wracają do tych wspomnień: „Pamiętasz, jak bawiłem się z chłopcem z Turcji?” albo „Ta dziewczynka z Grecji dała mi swój balonik”. Te krótkie interakcje zostają z dziećmi na długo i tworzą fundament pod bardziej otwarte i ciekawe świata dorosłe życie.