Na Minorkę wybieram się spontanicznie, we wrześniu, kiedy nie ma już tłumów turystów, a bilety na tanie linie rzeczywiście są tanie. Oczywiście nie ma mowy o lotach bezpośrednich z Polski, bo te są przeważnie tanie jedynie z nazwy. Troszkę "grzebania" w internecie i udaje się wyszukać kombinację Ryanair z linią Lauda z przesiadką we Wiedniu oraz podobną, tyle że z czekaniem w New Castle - na lot powrotny. Z lotniska na Minorce do centrum miasteczka Mao dojeżdżam miejskim autobusem, by tu przesiąść się na kolejny do Punta Prima. Pół godziny i jestem na miejscu w sympatycznym kurorcie. Pogoda przyjemna, widoki piękne, czego chcieć więcej? Planując zwiedzanie wyspy autobusami trzeba wziąć pod uwagę, że główny węzeł przesiadkowy znajduje się właśnie w Mao. Dworzec autobusowy nie jest duży, ale stanowiska są dobrze opisane. Na centralnym monitorze wyświetlane są też najbliższe godziny odjazdów na wszystkich trasach. Przechowalnia bagażu (z automatycznymi szafkami) znajduje się na pobliskiej uliczce, dokąd kierują umieszczone na dworcu strzałki.
Minorka jest mniejszą siostrą Majorki i drugą co do wielkości w hiszpańskim archipelagu Balearów. Jej długość to około 50 km, a szerokość 16 km. Mimo, iż za stolicę wyspy uznaje się Ciutadellę, to centralnym miastem jest Mao (Mahon).
W przeszłości tereny Balearów zajmowali Mauorowie, potem wyspa należała do Kalifatu Kordoby, w XIII wieku rządzili tu władcy Aragonii. Przez kolejne stulecia swe wpływy pozostawili też Brytyjczycy i Francuzi.
Mahon jest bardzo przyjemnym portowym miastem. Piękne bulwary i wysadzane palmami ulice zachęcają do leniwych spacerów.
W Ciutadelli jest mnóstwo przyjemnych sklepików i restauracyjek. Piękne ulice i promenady wzdłuż portu sprzyjają błogiemu odpoczynkowi, zwłaszcza po sezonie, gdy nie ma już turystów. Warto zapuścić się w ustronne uliczki, by przyjrzeć się ciekawym elementom architektury.
