Jednym z najbardziej rozpoznawalnych miejsc na São Miguel, jest obszar Sete Cidades – dwa połączone jeziora położone w kraterze wygasłego wulkanu, które zyskały miano „Jeziora Zielonego i Niebieskiego”.
Z licznych punktów widokowych, widać wyraźny kontrast barw. Choć to wciąż ten sam zbiornik wodny, przy słonecznej pogodzie, jego część północna mieni się głębokim błękitem, a południowa – delikatną zielenią. Legenda mówi, że kolory te symbolizują łzy dwojga zakochanych – pasterki o zielonych oczach i księcia o oczach błękitnych, których miłość była zakazana. Naukowe wyjaśnienie jest mniej romantyczne, ale równie ciekawe: różnica koloru wynika z głębokości, kąta padania światła i odbicia otaczającej roślinności. Wokół jezior prowadzi malowniczy pieszy szlak turystyczny, z którego rozpościerają się zapierające dech w piersiach widoki. Szlak wiedzie przez falujące wzgórza, obsypane zielenią.
Kierując się w stronę jezior, warto zatrzymać się przy akweduktach – pozostałość po dawnych systemach wodnych, które kiedyś zaopatrywały w wodę pobliskie wioski. Akwedukty te, wzniesione z lokalnej, ciemnej skały wulkanicznej, stanowią świadectwo zaradności dawnych mieszkańców wyspy, którzy potrafili ujarzmić surowy wulkaniczny krajobraz i uczynić go przyjaznym dla życia. Roślinność przy akweduktach jest tak bujna, że przez chwilę można się poczuć, jak w tropikalnym lesie deszczowym.
W dalszej części szlaku warto zatrzymać się we wiosce Sete Cidades, gdzie w cieniu wysokich drzew stoi biały kościółek de São Nicolau - o ciemnych obramieniach okien i drzwi. Do świątyni prowadzi aleja obsadzona hortensjami – kwiatami, które na Azorach są niemal wszechobecne. Jak dla mnie pozostaną one niewątpliwym symbolem wyspy Sao Miguel. Nieopodal kościółka, w niewielkim parku, znajduje się figura Matki Bożej Fatimskiej z dziećmi i barankiem, a także restauracyjka chętnie odwiedzana przez turystów wybierających się na pobliskie szlaki.
Podążając szlakiem tutejszych jezior, trzeba koniecznie wybrać się nad Lagoa de Santiago, położone w głębokim kraterze, otoczone gęstymi lasami. Jego spokojna, zielonkawa tafla wody, często przykryta mgłą, tworzy niemal mistyczny nastrój. Wokół rosną oczywiście kępy hortensji w odcieniach błękitu i fioletu. Na pastwiskach otaczających jeziora niemal zawsze można spotkać krowy, które również stały się niewątpliwym symbolem wyspy i źródłem słynnych azorskich produktów mlecznych.
Na wyspie São Miguel przyroda potrafi zaskakiwać na każdym kroku. Wystarczy kilka kilometrów spaceru, by trafić z wulkanicznego jeziora, prosto do gęstego lasu, gdzie znajduje się tak niezwykłe miejsce, jak wodospad Salto do Cabrito. Wodospad ten znajduje się w okolicach Ribeira Grande, w dolinie ukrytej wśród bujnej roślinności i wulkanicznych skał. Prowadzi do niego malowniczy szlak pieszy, którym można dojść także do dawnej elektrowni wodnej – Central Hidroelétrica. Drewniane tabliczki prowadzące w stronę wodospadu wskazują kierunek wśród zieleni, a im bliżej celu, tym głośniej słychać szum spadającej wody. Sam wodospad, choć niewielki, robi ogromne wrażenie. Strumień wody spada z wysokiej, pionowej skały do krystalicznego jeziorka otoczonego ścianami z porośniętego mchem bazaltu. Z góry spływa cienka, srebrzysta wstęga wody, rozbijając się o kamienie i tworząc naturalny basen, w którym odważni turyści chętnie zażywają kąpieli. Wokół unosi się chłód i zapach wilgotnej ziemi, a ciszę przerywa jedynie szmer wody i śpiew ptaków.
